Tot nu toe hadden we beiden nog niet meer van Azië gezien dan Turkije, dus we waren heel benieuwd wat ons te wachten zou staan.
We hadden voor 5 nachten een hotel geboekt, dus genoeg tijd om Bangkok rustig te ontdekken. Ons hotel lag aan dé rivier van de stad, superhandig, want we zagen al gauw dat er direct achter ons hotel een soort van busboot-halte was, vanwaar we makkelijk & goedkoop naar andere delen van de stad konden reizen.
Omdat we echt even moesten wennen aan de hitte en bij moesten komen van onze hectische levens in Nederland ;), hebben we de eerste 2 dagen niet zoveel gedaan. Een beetje de buurt verkend, vooral heel veel aanbiedingen voor goedkope maatpakken voor Jitze afgeslagen en hier en daar een terrasje gepakt.
Op zondag echter was het klaar met het relaxen, we gingen sportief doen en boekten een 9 uur durende fietstour bij Co van Kessel, een begrip onder Nederlanders hier. Met een groep van 10 man verzamelden we ’s ochtends bij het kantoor, kozen we een fiets uit (zadels op Thaise hoogte helaas) en vertrokken we naar Chinatown.
Ik rook gelukkig nog niet zoveel, doordat m’n neus nog wat opgezwollen was, maar Jitze had het zwaar met alle vreemde geuren zo ’s ochtends vroeg. Na een uurtje kwamen we aan op het station, fietsen in de trein (mag hier gewoon in de spits), en vertrokken we naar de ‘ommelanden’ van Bangkok. Hier was het landschap totaal anders, we fietsten over smalle, betonnen fietspaden. Aan beide kanten omgeven door water en uiteraard waren er geen hekjes. Op zich was dit nog prima te doen als je netjes achter elkaar fietste, maar regelmatig kwamen we tegenliggers op brede scooters tegen waardoor het op onze Hollandse stuurmanskunsten aankwam om droog te blijven. Op onze vraag aan gids Cake –‘zeg maar Cupcake’- of er wel eens toeristen in het water belandden, was het antwoord: ‘de laatste keer was 2 weken geleden, en gister was er iemand die niet bukte bij een viaduct en daardoor een hoofdwond opliep’. Gevaarlijke business dat fietsen. 
Na een heerlijke lunch ergens op het platteland fietsten we nog een uurtje door en pakten we vervolgens vol zadelpijn de longtailboat terug richting Bangkok. ’s Avonds probeerden we een voetenmassage, maar dat was toch niet echt een aanrader. Het begint er al mee dat al je tenen zorgvuldig uit de kom getrokken worden, voelt toch een beetje sadistisch. De oliemassage die Jitze de dag ervoor genomen had (en waar ik doodsbang was voor aanvullende diensten van de masseuse) was daarentegen wel prima, dus die wil ik ook nog een keer.
De volgende dag waren we alweer 4 maanden getrouwd, dus moest er iets romantisch gebeuren. Ik had gelezen over een betaalbare skybar ergens in het zakendistrict, dus eind van de middag togen we naar Cloud 47. Er is ook nog een heel bekende skybar in Bangkok (Lebua/Sirocco) en eigenlijk wou ik daar veeeel liever heen dan naar onze backpackersversie, maar ten eerste geldt daar een dresscode waar wij momenteel niet aan voldoen en ten tweede is 25 euro voor een cocktail inderdaad iets teveel, zelfs als je flashpacker bent. 
Cloud 47 maakte direct z’n backpackersimago waar, want we werden op zoek naar de ingang aangesproken door een Duits meisje. In de lift naar boven wisselden we personalia uit en toen werd het een beetje awkward, want wij hadden een honeymoonavondje gepland. Bij de entree vroeg ik dus ook gewoon om een tafel voor 2. Dit was prima geweest, ware het niet dat de Duitse haar tafel voor 1 kreeg precies achter ons. Tijdens ons romantisch rendez-vous waren wij ons dus continu heel bewust van het feit dat zij daar zich alleen zat te vervelen en niemand had om over het uitzicht te praten. Uiteindelijk konden we de druk niet meer aan en vroegen we haar of ze ons wilde joinen. Opgelucht was het: ‘ow yeah, thanks! It’s kinda boring alone!’ Ja pff, zoek dan ook freunden, vóórdat je naar zo’n locatie gaat.
Hoe dan ook, het was best gezellig, we hebben een kijkje gekregen in het echte, harde backpackersleven on a budget, ze nam 2 glaasjes amaretto en had toen geen geld meer voor het avondeten, dus sloeg ze dat maar over. Zij ging dus ook lopend naar huis, wij namen de taxi, want hadden absoluut geen zin om moeilijk te doen. Backpackers vs. flashpackers.
Dinsdag hebben we de Erawan watervallen bekeken. 7 watervallen op elk een eigen plateau. Elke keer staat er heel duidelijk aangegeven hoe ver het volgende plateau nog is. Heel fijn, want het was echt bloedheet en eigenlijk vond ik het bij plateau 4 al wel prima. Helaas had Jitze ineens op z’n bucketlist staan dat hij de top wilde halen, dus dat is een uurtje later ook gebeurd. En ik moet toegeven: waterval 7 was wel echt het allermooist, superblauw water, kalksteenachtige stenen, top! Gezwommen hebben we niet, want zodra je één teen in het water stak, begonnen de vissen daaraan te knagen, iehl!
Op de terugweg naar Bangkok maakten we een stop bij The Bridge over the River Kwai. Leuk om even te zien en mee op de foto te gaan, maar dat was het dan ook. We kenden het beiden ook alleen vaag van naam, maar wisten het verhaal eromheen niet echt, dus misschien dat het daarom ook niet zo indrukwekkend was. ;)
En toen was het alweer onze laatste nacht in Bangkok. Ik boekte alvast een hotelletje in Chiang Mai voor 3 nachten en we togen naar het station voor De Nachttrein….
